از زمزمه دلتنگيم ، از همهمه بيزاريم

نه طاقت خاموشي نه ميل سخن داريم

اوار پريشانيست رو سوي چه بگريزيم

هنگامه ي حيرانيست خود را به كه بسپاريم

تشويش هزار ايا وسواس هزار اما

يك عمر نميديدم در خويش چه ها داريم

دردا كه هدر داديم ان ذات گراني را

تيغيم و نميبريم ابريم و نميباريم

ما خويش ندانستيم بيداريمان از خواب

گفتند كه بيداري گفتيم كه بيداريم

دوران شكوه باد از خاطرمان رفته است

امروز كه سد بسته است خشكيده و بي باريم

از زمزمه دلتنگي ، از همهمه بيزاريم

نه طاقت خاموشي نه ميل سخن داريم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: